بررسی سازوکار کانونی زلزله‌ 11 فروردین 1385 درب آستانه سیلاخور

یکی از روش‌های تعیین سازوکار کانونی زلزله، برگردان خطی تانسور گشتاور در حوزه زمان است که در اینجا برای تعیین سازوکار کانونی زمین‌لرزة ?? فروردین ???? درب آستانه سیلاخور و دو پیش‌لرزه و شش پس‌لرزة آن با بزرگی بیشتر از ? بر پایة مقیاس محلی، استفاده شده است. در این بررسی از داده‌های شش ایستگاه لرزه‌نگاری پهن باند پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی‌ زلزله (IIEES) در فاصلة رومرکزی کمتر از ??? کیلومتر استفاده شده است. سازوکار کانونی به‌دست آمده برای زمین‌لرزه اصلی،‌ امتداد لغز راستگرد است. موقعیت مکانی زمین‌لرزة اصلی و پس‌لرزه‌های آن و همچنین سازوکارهای به‌دست آمده نشان می‌دهد که گسل زمین‌لرزه‌ای دورود مسبب رویداد زمین‌لرزة درب ‌آستانه سیلاخور بوده است. تنوع سازوکارهای کانونی شش پس‌لرزه اولاً نشان‌دهندة تغییرات موضعی در نوع گسلش است، ثانیاً موقعیت مکانی پس‌لرزة با سازوکار غالب نرمال می‌تواند حاکی از فعالیت گسل قلعه حاتم باشد. در این پژوهش، زلزلة اصلی مورد بررسی بیشتری قرار گرفت و مرکز گرانی (centroid) آن در صفحة افقی گذرنده از خط قائم در زیر رومرکز محاسبه شد. با به انجام رساندن محاسبات در ? بازة بسامدی کوچک، اثر محدوده بسامدی بر سازوکار کانونی مورد بررسی قرار گرفت و سازوکار بهینه زمین‌لرزه تعیین شد و طول گسیختگی نیز محاسبه شد. تحلیل عدم قطعیت صورت گرفته، جواب‌های به‌دست آمده را تایید می‌کند.